Лично: “Единаесет причини зошто посебните родители се преоптеретени”

Ќе ги набројам причините зошто повеќето посебни родители се преоптеретени. Не велам дека треба да престанеме да ги правиме сите тие работи ( за повеќето од нив немаме баш избор, мораме). Исто така не велам дека е наша вина што сме преоптеретени. И не велам да се промениме или поправиме. За жал, не постои лек или рецепта што ќе не’ ‘’спаси’’ од сето ова. Само сакам да набројам, зошто кога ќе ги напишеме работите како што се, добиваме јасност.

Кога добиваме јасност, гледаме подобро. Знаеме каде сме и добиваме повеќе идеи. Подобро ќе можеме да видиме каде стоиме и можеме ли нешто да направиме околу тоа.

• Често сме доктор, медицинска сестра, терапевт и нутриционист на своето дете.

Еден ден вие сте вие, најобична личност на светот, и другиот ден добивате посебно дете и станувате сите овие нешта што ги спомнав. Тоа е единствениот избор и секако, ќе ги правите сите овие работи. Но некогаш ова е премногу за двајца родители, или за еден родител. Ова е една од главните причини зошто се посебните родители преоптеретени.

• Често одење во болница

Посебните родители одат релативно често со своите деца во болница. Без разлика дали е операција во прашање или некаков третман, или компликации, секогаш сме соочени со можноста дека мора да одиме во болница. Престојот во болница е истоштувачки (пронајдете го водичот за преживување на болничкиот престој со вашето дете тука). Далеку сте од удобноста на вашиот дом, уморни, можеби се случува во сред жешко лето и нема клима уред во собата. Можеби штом вашето дете конечно заспало, некое друго дете почнува да плаче… го знаете овој филм, не морам да ви раскажувам. Оние родители кои присуствуваат на вакви сцени се често преоптеретени.

• Не посветување време за себе.

Денот започнува и вие и вашето ангелче се гушкате?. Му давате млеко, сок, вода. Менувате пелена. Му миете лице и заби. Му давате лекови. Подготвувате појадок за детето и кафе за вас – истовремено. Го храните пиејќи го вашето кафе. Потоа го масирате или го вежбате или одите на прошетка. Сфаќате дека заборавивте да појадувате. Нема врска, секако уште малку е време-ручек.

Ако сте среќни и вашето дете задреме, готвите ручек. Ручате и детето се буди. Истиот круг се повторува: нешто да се напие, па да руча, лекови, пелена, прошетка. Време вечера е. Маратонот од утрото повторно се повторува. Ако сте среќни и детето заспие без тантруми и драма, скокате во кревет и заспивате одма. Во еден просечен ден со толку набиен распоред навистина е предизвик да се пронајде време за себе. Ден по ден стануваме хронично уморни и преоптеретени.

• Преземање на истоштувачки мисии

Многу родители ги носат своите деца кај многу доктори, прегледи; пробуваат алтернативна медицина, различни суплементи, итн. Многу често патуваат многу далеку со нивните деца, како во нашиот случај. Три пати бевме во Прага со Јоана да се најдеме со доктор кој произведуваше некакви природни суплементи. Исто така, бевме девет пати во Словенија за да ја носиме на третмани со био-енергија. И уште многу слични авантури имавме, како и, сигурна сум, многу други посебни родители.

• Премногу размислување, планирање и обид да се предвиди иднината до најситни детали.

Сите го правиме ова: од време на време се чувствуваме преоптеретени, загрижени и се плашиме за иднината на нашето дете. Што ќе се случи кога нас ќе не’ нема? Или што ако не успеам да си го спасам детето? Или ќе има ли тоа тежок живот? Ќе го прифати ли општеството? Што ако следниот епилептичен напад е полош од претходниот? 

Овие работи не’ држат будни во текот на ноќта. Знаеме дека е невозможно да ја испланираме и предвидиме иднината, но овие мисли сепак доаѓаат и не’ оптеретуваат.

• Пакување како професионалец, дури и за кратка прошетка во парк.

Одите на прошетка во парк од еден саат и земате со вас: пелени, облека за секој случај, лекови, шишиња вода, храна, играчки, кебиња… Во нашата сегашна ситуација морам да ставам плус боца за кислород, за секој случај, апаратче за вшмукување секрет, итн. Поентата е дека ниту еден посебен родител не може така едноставно да излезе на прошетка со своето дете. Често треба подготовки кои одземаат време.

• Детето има проблематично спиење.

Треба ли да го опишувам ова?:) Многу добро позната сцена на секој посебен родител. Многу од посебните деца имаат пореметено спиење. Некогаш се будни половина од ноќта, плачат или се вознемирени. Ова е еден од поголемите предизвици за родителите.

• Донесување болни одлуки.

Ова е голема причина за стрес и преоптеретеност. Некои посебни родители се соочени со тешки одлуки како, да се одбере лекот кој предизвикува депресија како нус појава, или да се оди со другиот кој прави пореметување во спиењето? Или, да се дозволи операција за да се вгради туба за ранење во мешето, или трахеостома. Некои родители се соочени дури и со ужасната одлука дали треба да дозволат реанимација на детето кога ќе настапи следната криза, или да го пуштат да оди.

• Финансии.

Семејствата со посебни деца имаат повисоки трошоци од регуларно семејство. Детето најверојатно е на специјална диета и има потреба од посебни суплементи. Секоја употреба на хомеопатски лекови и суплементи од алтернативната медицина, родителите ја плаќаат од свој џеб. Не секоја кола може да им врши работа на овие семејства, можеби мораат да одберат онаква што има се’ што им треба но е поскапа. И со овие примери само ја допрев темата. Во многу семејства со посебно дете само едниот родител работи, што е дополнителен предизвик.

• Фокусирање на маани, не секогаш признавање на малите успеси и споредување со други семејства.

Дури и најпозитивните родители понекогаш запаѓаат во самосожалување. Лути се што нештата се какви што се и се споредуваат со други семејства, мислејќи, “зошто јас не можам да го имам тоа?“ Не е секогаш лесно да се држи фокус само на позитивните работи во животот. Особено ако се земат во предвид сите потточки од погоре. Кога сето тоа се случува одеднаш.

• Немање време за партнерот.

Тешко е да се најде време за со партнерот да поразговарате за секојдневните работи, а да не спомнувам за време за релаксирање и романтика.

Често, едвај се наоѓа време само да се договорите кој што да направи во текот на денот. Кој да отиде до аптека и супермаркет, а кој да плати сметки? Кој ќе го прошета детето во парк, а кој ќе зготви? Може да биде преоптеретување и тоа да живеете со вашиот партнер на исто место и сепак да си недостигате.

Ова се некои од причините. Видете дали можете да направите нешто околу нив. Ако не, само погледнете ја листата и бидете горди на себе си што го правите сето ова и се уште стоите на нозе. Убаво е од време на време и себе си да си оддадете признание. Всушност, цело време треба да си оддавате признание. Не се воздржувајте да си ги преброите победите. Тие се ваши и значат многу. Обидете се да побарате позитивни работи – дури и најмали. Ако не можете – тогаш вежбајте. Тоа е вежба. Јас влегувам во поубаво расположение велејќи си дека работите се подобри и подобри и ќе стане полесно со тек на време.

П.с. Овој текст е напишан пред четири месеци. Пред 2 недели мојата инспирација и дел од мојата душа, Јоана, го продолжи своето патување, и сега е меѓу ангели. Ја чувствувам нејзината енергија како ме поддржува и понатаму да останам фокусирана на мојата цел, да им помагам на посебните родители.

Текстовите во Везилка ќе продолжат да излегуваат еднаш неделно.

Маја Стојчевски е тренер за родители на деца со предизвик. Нејзина мисија е да им помогне на родителите да ги надминат негативните емоции и да постигнат целосно прифаќање и благосостојба за нив и своите деца. Посебното родителство може да биде прекрасно искуство кога ќе се ослободи родителот од сите предрасуди околу дефиницијата за што е нормално. Работи online сесии со родители од целиот свет. Таа е мајка на 6 годишната Јоана која има ментален и физички предизвик, и знае како може да му помогне на секој родител кој се чувствува тажно, несреќно, осудено и заглавено.

Пишува блог на нејзината web-страница https://mayastoychevski.com/. Постојано учествува во обуки од областа на coachingot. Живее во Нојс (Neuss), Германија.