Мојот поглед кон светот денес

Да се ​​живее во 21ви век е привилегија.

Се искачивме на височините на просторот откривајќи нови планети. Влеговме во длабочините на океанот горди на знаењето за откриените нови тајни на природата, материјата, флората и фауната. Побаравме и ценевме правила, принципи, причини и последици за сè што гледаме, слушаме, допираме, мирисаме или вкусуваме. Анализиравме синтетизирано, за потоа да донесеме дедуктивни заклучоци.

Петте сетила за кои знаеме, научивме како да ги користиме токму за да се запознаеме со околината и природата. Така се прогласивме за мајстори на природата. Се искачивме на врвот на пирамидата во еволутивниот развој што го измисливме и го создадовме со нашите идеи. Да се ​​биде човек – колку гордо звучи!

Дали е така? Еве каде стигнавме…

Наместо заедница, мир, спогодба, радост и благосостојба, ние изградивме свет полн со страв заснован на факти дека никогаш нема да има доволно за сите нас. Разделивме по боја, религија, националност, економски статус, место и регион на живеење, образование, политика и забави, пол, возраст и многу повеќе.

Денес ние вегетираме во тој лавиринт на поделби. Патуваме помеѓу sидовите што вешто ги градевме меѓу нас со векови. Ги храневме разликите меѓу нас и тие непрестано растеа. Ги негувавме само сопствените мисли без да слушаме, бараме и учиме од и за другите.

Почнуваме од гледна точка дека го имаме најдоброто и треба да се „бориме“ за тоа. И тогаш има смисла да се изградат системи за заштита на едни од други. Засадивме страв наоколу. Целта му беше да нè заштити од другите кои се поразлични од нас. Но, се шири насекаде како плевел, па лесно и неконтролирано стана дел од нас и нашите животи.

Со наша дозвола, стравот стана најмоќната емоција која нè блокира наместо да нè тера да се заштитиме. И сега удобно седи во престолот, и денес владее на врвот на пирамидата. Тоа е господарот на кој луѓето несвесно му се поклонуваат. Стравот е лојален придружник на сето она што го поседуваме или замислуваме дека е наше и е вредно.

Интересно е колку лесно се менува таа емоција, се менува нејзината форма и истата покажува различни лица измешани со други слични емоции. Еве само неколку примери во различни сфери на животот:

Стравувањата дека во светот нема доволно храна, вода или нафтени производи за сите човечки потреби – е причината за сите модерни војни.

Напротив – стравот од губење на слободата и мирот е причината за стравувањето од војни.

Стравот од губење на животите на луѓето кои ги сакаме и се грижиме е причината за стравот од разделба, болести, несреќи, војни и смрт.

Стравот од губење на работата е причина за стравот од недостаток на финансии.

Стравот од губење на здравјето е причина за стравот од болести.

Стравот од срам е причина за стравот дека нема да бидеме признаени, ценети и почитувани од другите, како доказ за нашите вредности. Вредностите се во нас; тие не се во признание или преговарање на другите. Не ни треба доказ за тоа. Но, за да го достигнеме тоа ниво на свесност и вибрации, треба да работиме само на себе.

Стравот од губење на идентитетот е причина за стравот од промена во нашиот живот преку промена на религијата, јазикот, културата итн.

И кога се грижиме и се плашиме, губиме сè што имаме на подмолен и невидлив начин. Фокусирани да се плашиме, го губиме сè она што е навистина важно. Како резултат на тоа, се појавува несоница и зголемен крвен притисок, се губи самодовербата заради недостаток на контрола над светот околу нас. Ова е основата зошто ние се чувствуваме како „жртви“ во нашите животи.

Вишња Дурацоска е професор, тренер за животни вештини, НЛП практичар и реики ментор. Живее и работи во Америка веќе 9 години. Повеќе инфо на нејзината веб страна

Овој текст е личен став на авторот и не ги изразува ставовите на Везилка Магазин