Сонце, Папрат и Кенгур: Македонскиот кафе клуб

The English version can be found here.

На кратко ќе рипнам во мојата временска рамка сѐ до денес, за да зборувам за она што стана многу фундаментален дел од мојот живот. Овој дел ми е многу важен од три аспекти: претставува социјално дружење за мене, ми овозможува да ги искажам моите идеи и да бидам вклучен во македонската заедница и ми донесе многу животни пријатели преку мојата вклученост во кафе клубот Синовите и ќерките на Александар Македонски и состаноците што ги имаме секој петок, и повремено саботи, во Coffea Cafe, Queen Victoria Market, Мелбурн Австралија.

Мојата прва сесија беше во октомври 2019 година, непосредно пред мојот испит по англиски јазик во 12 одделение. Мама почина во мај истата година и јас долго време се мачев …го изгубив чувството за себе и имав емоционални испади. Исто така, чувствував дека не сакам да постојам на планетава веќе…

Неколку работи ме одржуваа, вклучувајќи ја мојата љубов и страст за моите 2 култури: македонската и маорската. Освен што бев вклучен во двете семејства, мојата друга вклученост во моите култури беше генерално преку учење и интеракција со моите сограѓани и сонароднички на социјалните групи на Фејсбук. Почнав да се вклучувам во македонската и маорската онлајн заедница. Oмилена група ми беше Growing Up Maco Style, каде што научив многу за татковината и културата на моите татковци од Скопје, па се до Солун.

Мојата активност на социјалните мрежи во тоа време сугерираше дека се борам и ментално и емоционално. Еден мудар човек по име г-дин Вангел Патеров дојде до мене и ме покани да присуствувам на овој кафе-клуб, каде што група главно Македонци седеа секоја недела да разговараат за апсолутно сè во животот.

Дискусиите главно навлегуваа во политиката, која е моја голема страст, но секоја тема беше добредојдена и секој одвојуваше време да ве слуша. Бев многу нервозен кога пристигнав за првпат, бидејќи имав само 17, а возраста на повеќето членови што ги запознав беше најмалку 50 години.

Оние кои ме познаваат многу добро знаат дека сум стара душа и многу добро се вклопувам во оваа толпа. Постарите, како што јас ги нарекувам, беа многу импресионирани од моето знаење и мојата страст за зачувување и заштита на двете мои култури. Иако двете култури се многу различни, тие споделуваат многу сличности во нивната историја и верувања, и затоа отсекогаш верував дека мојот идентитет е толку важен. Тие беа многу возбудени што беа околу помлад ум и тело, и ме научија на сè што требаше да знам.

Станав многу лојален член и се обидувам да присуствувам на секоја средба, секое утро. Таму беа создадени доживотни пријателства и запознав некои многу важни личности за само трите години присуство во клубот. Сретнав луѓе од Канада, запознав научници, запознав човек кој работеше за Обединетите нации, запознав објавени автори и многу, многу други.

Што е најважно, запознав луѓе од сите краишта на Македонија и ги отворив очите за прекрасниот гоблен што е нашата драга нација. Во Македонија има повеќе од Папрадиште, моето драго, мало село.

Веќе околу година и нешто, ја преземав должноста да пишувам детали за состаноците на нашиот клуб, за да можеме да го информираме целиот свет што правиме секоја недела. Клубот, исто така, ги идентификуваше моите таленти за пишување и ме замоли да размислам да пишување посебна статија секоја недела за секакви прашања, за да го привлечам секој читател во нашата македонска заедница и да ги натерам повеќе да се вклучат во сите сфери.

Јас служам и како снимател на мојот друг драг пријател Живан Рендев, снимајќи ги неговите многу информативни и страсни видеа на секакви теми. Ги сакам сите 3 работи и тие ја оддржуваат мојата врска со самиот клуб.

Клубот ми помогна на многу начини, а сите членови ми станаа како семејство, без разлика колку често или малку доаѓаат. Не е само моето здравје што клубот го подобри. Моето познавање на македонскиот јазик станува сѐ подобро од месец во месец и полека почнав да ги слушам и разбирам моите врсници кога го зборуваат нашиот јазик. Моите социјални вештини се подобрија, сакам да ги запознавам новите лица што се појавуваат, сакам сите да ги учам за историјата и културата на Маорите, но најмногу од сè, се чувствувам многу сакан и ценет овде.

Ги охрабрувам сите, Македонци или не, да присуствуваат на овие средби, бидејќи секоја недела ќе си одат со научени неколку нови работи од членовите, за кои верувам дека имаат многу поголема интелигенција од кои било од светските генијалци собрани заедно.

И ако по некое време станеш редовен како мене, ќе сфатиш колку сите овде те третираат како семејство. Тоа е вистински скапоцен камен и предност за нашата македонска заедница овде во Австралија. Многу поздрави и многу љубов до сите членови кои можеби го читаат ова, сите ми го променивте животот на многу подобро!